Tüm işin gücün ortasında, kendimi feci kötü hissetmeme neden olan işler oluyor bugun. Eh müzik bir şekilde o irini akitiyor içindeki. Yani en azından benim için.. rahatsiz eden bir sivilceyi kocamanlaştırıp sonra da bitip gitmesini sağlıyor..her neyse. bu seferki şarkımız 1970 yılından. "yola çıkmış arıyorum kaybettiğim aşkımı" diye ortalarda bir süre sonra dolanacak olan tülay, şimdilik hakkı bulut'a hiç bulaşmamış.. tüm biyoloji öğretmeni kimliği ile bora ayanoglu'nun muhtesem sozleri ve müzigine sahip eserini dile getirmiş ki öyle böyle değil..
bu geçen ömürde yalanmış sevmek
tüketirmiş insanı böyle beklemek
özlemi hep içimde ölünceye dek
deli etme beni aşk deli etme
unutmak da çok zormuş unutulmak da
tükenecekmiş ömür senin aşkınla
sensiz kaldım yalnızım hatıralarla
deli etme beni aşk deli etme
velhasil anlamiyorum abi kadınlari. hoş kim anliyor ki.. bir gün deli aşıklar, sonra istedikleri gibi gitmeyince hadise, belki reddedilince olmayinca tak diye yok edebiliyorlar hadiseyi. sevgili istiyorlarsa buluyorlar. öyle veyahut böyle.. 3-4 gün içerisinde 2 büyük aşk yaşayabiliyorlar.. bu bağlamda tülay'in unutmak da çok zormuş unutulmak da çıkışını saçma sapan buldugumu dile getirmeliyim.. hayir arkadaş, kadınsın. genlerinde yok senin unutmanın zor olması.. gerçi niye dertlendiğimi bilmiyorum. istemeyen, olmasın diyen benim.. kiz yaşıyor işte hayatını sana ne dimi? yok ama yahu.. tamamen tek çocuk şımarıklığı.. benim değilse kimsenin olmasin bari dengesizligi.. kesinlikle!
hoş gerçi tülay bu çirkinlikle unutmuyor olabilir.. aman tanrım gerçekten istenmeyen ereksiyonu önleyebilecek çirkinlikte bir kadınmış yahu bu.. hatta kadın bile olmayabilir.. kemal sunal'ın kadın olduğu filmdeki haline acaip benziyor..
