bloga öyle net bir şekilde hayatimdan parcalar yazmak gercekten hoşuma gitmiyor. bir insanin bloglarda "bugun sevgilimle birlikte oldum bana süper bi süpriz oldu 2 tane pipisi varmiş" gibi yazilar yazmasini "bugun kazanım ölmüş, ama neyse ki doğurmuştu" gibi günlük tutmasini mantikli bulmuyorum..
ama şu an o kadar mutsuz/yalnız/sinirliyim ki ve durumu anlatcak pek kimsem olmadigindan oyle çaresizim ki ancak buraya yazabiliyorum.. yoksa bir insanin neden akli melekelerini yitirdigine birebir tanik olacagim aynanin karsisina gecip..
öncelikle şöyle diyeyim. bu aralar başıma beni mutlu etmeyen seyler ardi ardina gemlekte. bu ying yang dedikleri şey mevcutsa, bir ara cok fena mutlu olmam gerekiyor.. gecen hafta cuma günü sevgilimden ayrilinca, evde yalniz mesut otururken dün aksam gibi annemi aradim. kendileri istanbulda babamla turistik seyahatteler. istanbulun ne kadar yatiri varsa gitmişler maşallah. ama dün gece bana annem:
"sakin ama sakin panikleme, gelmeye calisma ama baban kalp krizi gecirdi" dedi. sali günü 3 civarinda kriz gecirmis. çok bir şeyi yokmuş, stent takilmiş, gayet yürüyebiliyor tuvaletine kendisi gidebiliyormuş.. bundan 8 sene evvel de kriz gecirdiginden durumun nasil olabilecegini, kotunun ne oldugunu biliyoruz.. eh eş dostu falan aradim ettim biraz yardimimi dokundu doktoruyla konustum, gelme etme dediler ama yannız başınayım sonuçta.. tek çocuk olmanin en boktan yani bu.. boyle felaketler sirasinda devamli yalnizsiniz. bir orman gibi kardeşçesine durumu bir kaktüs gibi dikenliymişcesineye dönüşüyor. yanındaki 2 kaktusun birden yok oldugunu gorunce günesi direk beynine yiyorsun "ulen ben hazir degildim, buna gore su depolamadim" diyene kadar buharlasiyorsun işte..
her neyse. gecen hafta ayrildigim icin hemen eski sevgilimi aradim tabi. herkesden evvel onu aradim. cünkü ben bu kiza seviyorum demişim anladiniz mi? öyle boktan bi kelime soylememisim yani seviyorum demisim, olmuyor nasil olsa gidiyorsun ayrilalim demişim, ne bi hirlama olmuş, ne bir gürleme olmuş "ok mi ok ayrilalim bye" denmiş.
dün konustum, ettim. hos msnde konustuk, ben sms ile rahatsiz etmemek icin durumu anlatmistim ama aramamistim işte. o da aramadi.. eyvallah ne bileyim.. aramayabilir..
ama bugun, yahu bir kere nasil oldun diye bir şekilde sor degil mi? saat 2300 gibi mesaj attim ben buna "iyi misin" diye, dedi "iyiyim" 10 dakika sonra mesaj attim "böyle yapinca sana olan sevgimi bitiriorsun en ihtiyacim oldugu zamanda arayip sormayarak" dedi ki, "bitmesi gerekiyor demek ki"..
bir takim sahislar buna makul diyebilirler ama ben anlamiyorum. gercekten. sevgililik bitince insanlik da mi bitiyor? nasil bir kötülüktür bu? ben seninle sevgili oldugum icin kimseyi aramamis, kimsenin yüzüne bakmamisim, arkadaslarimla disari cikmak yerine yeri gelmiş senle disari cikmisim, sen bu durumda "bitmesi gerektigi icin aramadim" diyebiliyorsun..
kim ne derse desin bilmiyorum ama ben bunu hemandeki iskelator bile yapmaz diyorum. gölgelerin gücü adina falan da, heman'in babasina bişi olsa "abi kavga baska insanlik başka, kaldi ki ben insan degil bi iskelator olsam bile durumunu anlarim" diyebilir.. ki demiştir de..
numarasini silmesem cok fena seyler soyleyecektim. sadece bir beddua ile "umarim basina kötü seyler gelir" demekle bitirebildim. onun icin de pismanim gerci. özür dilerim buradan..oysa 3 kere arayip halimi sorsa, evlilik teklif etmeyecektim..
ayrica benim babam sanırım onu dovecek! cünkü benim babam çok saglam birisi ve kocaman elleri var ve beni üzenleri döver.. gerçekten dövebilir. ayrica sordugunuz her soruya da dogru cevap verir bir kere! ama yine de söylemicem ben kalbimi çok kırdığını. dövmesin gerek yok yatsın o iyi olsun yormasin kendini bi daha sadece.
