orta yaslara yavasca hucum eden, bu fikirle tanisali yaklasik 10 sene olmus biri olaraktan şunu diyebilirim ki, anarşi mükemmel bir ideoloji olsa da çağın normlarina asla uygun degildir ve bundan sonraki 3000 sene boyunca da uygun olmayacaktir.. ha tabi özünde anarşistiz.. alexis kardeşimiz, polis de sevmedigimiz insanlar topluluğu..
ama nihayetinde anarşizm ütopik bir düşünce. zira anarşizm'in tanidigi,istediği, kana kana arzuladığı insan ciddi manada bir über-mensch dir.. hirslari yoktur, tutkulari, kini, nefreti, aç gözlülüğü yoktur.. eh bunlar olmadiginda insan'in insanligi kalmiyor gerçi.. karincaya dönüşüyor bir noktada ki bence o da sevimsiz..
aslen bu ideoloji'nin tanimladigi, ihtiyac duydugu kitle direk yahudilerin 10 emrinde tanimlanmiş insanlardir.. en azindan 10 emirden 6 sine uymanin gerekliliği aranır bir anaşistte.. nedir bunlar:
1 tanrinin adini bosuna agzina almayacaksin
3 öldürmeyeceksin
4 zina yapmayacaksin (tatsizlik cikarmayacaksin manasinda)
5 calmayacaksin
6 yalan soylemeyeceksin
7 komsunun malina göz dikmeyeceksin..
aslinda "çalma" ve "komsunun mali" maddeleri anarşist ideolojiden siktir edilebilir.. zira anarsizm de mal mül kavramlari yoktur pek. ortak bir sahibiyet vardir.. yani kanalizasyon ne kadar toplum maliysa, ceket de, plazma tv de o kadar toplum malidir.. özel mülkiyet yoktur, devlete bile ait degildir bu hadiseler.. zira devlet de yoktur, cünkü insanlarin devlete ihtiyac duyacaklari bir oluşum yoktur.. saglik hizmetini halk kendisine kendi verir, kolluk kuvvetlerine ihtiyac yoktur, zira hirsizlik (mülk olmadigindan pek hirsizlik olmuyor gerci. ) vandalizm, çirkinlik, tükürmek felan da yoktur.. eğitim hizmetine ihtiyaç yoktur cünkü insanlar okullari birlikte yapip çocuklari birlikte okuturlar...
iş bölümü, şirinlerin köyünden daha sağlam sağlanmiştir anarşistler arasinda.. her boku bildiğini düşünen hincal uluçlar olmamalıdır. herkes bir konuda uzmanlaşmış ve meslek sahibi olmuştur. insanların git gide mesleksizleştiği şu dünyada biraz 19. yüzyıl fikriymiş gibi duruyor bu fikir gerçi.. çünkü toplumun bizden istediği şey her işin soytarisi olmamız. elimizden her şeyin gelmesi. onun için 2-3 üniversite bitirenlere daha saygın daha mükemmel bakılıyor. en nihayetinde daha çok para veriliyor.
iş böyleyken ciddi anlamda ne yazık ki sıkıcı, ve bunaltici bir evrendir anarşistlerin dünyasi.. en azından yaşlılar için. yani benim kanaatimce öyle.. tamam ilk gençlikte, 18 yaşındayken kendi kararlarini vermek mükemmel bir şeymiş gibi gelebiliyor, her kararda yanindaki ile eşit haklarda bulunmak, firsat eşitligine sahip olmak.. bunnar güzel.. ama büyüdükce gerçek dünyayi gördükçe, karar mercilerinde bulunmanin, sorumluluklari eşit olarak paylaşmanin çok da sevimli bir şey olmadığını düşünmeye başlıyorsun. hele bir de kaybetmekten korktuğun şeyler olduğunda, mesela çocuk gibi, onlarin geleceğini garanti altina almak istiyorsun ki mülksüz bir dünyada bunu gerçekleştirmenin imkani yok. bir kere insan oğlu iyimser olarak dizayn edilmemiş.. daha ilk hamlesinde "ulan elmayi yeriz ama bi dandiklik olmasin" diye düşünmeden isiramamiş o elmayi.. şimdi sen kalkip gelip bana "mülksüz, kavgasiz, bir agac gibi hür bir orman gibi kardeşcesine yasamak"tan bahsediyorsun ama, bi götelek çıksa tüm plazma tvleri depoya indirse (tüm dünyanin sermayesi plazma tvlerde birikmiş gibi algilayin) benim cocugum ne bok yiyecek?
sanirim bu ideolojinin en büyük yanilgisi, reddettiği devlet gibi kurumlarin insanlarin belli bi amaca yönelik insani hirslari, bencillikleri tarafindan kuruldugunu düsünmek. yani işte insanlar devleti kurmuştur çünkü canlarini ve mallarini korumak isterler.. bu fikir aslında 80lerin başında neo liberaller tarafından sarsılmaya başlandı. neo liberaller "ulan manyak miyiz biz de kapitalizmi kisitliyoruz kanunlarla" dediler.. 25 sene sonra "yok bu kadar da serbest olunca çok kötü oluyormuş" demekteler şu son krizle birlikte. zira devlet dediğin şey sevdiklerinin canını ve mallarini korumak için kurulmuştur.. insanlarin çocuklarinin canı korunsun, cocuklari güzel yasasinlar die kurulmuştur.. hepsi bu..
gecenin 2 sinde toparlayamadım sanırım düşüncelerimi çok. bi ara başlı başına tekrar yazmak çizmek gerek.. her şeye rağmen, tüm hayallere rağmen, tüm imkansizliklara rağmen, haksızlığa uğrayan kişinin, boktan biri olup olmadığına bakmadan ona yardım edilmesini kutsayan anarşizm yaşasın!
