tvnin başında oturup son derece gereksiz şeyler izlerken birden reklamlarda bu üstteki şarkı çalmaya başladı. şarkıyı biliyordum da hiç öyle dikkat etmemiştim. büyü gibi sihir gibi geldi tüm o reklamvari dünyanın içinde.. sonra şarkıyı buraya koyayım haftanın şarkısı yapayim derken türlü hayallere daldım..
trenler hiç eskiden olduğu gibi romantik şeyler değil artik. hızlı tren, hızlandırılmış tren derken tüm o tren garlarının ayrılış ve kavuşma hikayeleri yokolup gidiyor. dünya hızlanırken kimse hayati yaşamaya firsati olmuyor. insanların günler süren, haftalar süren yolculukları içersinde hiç bir halt yapmadan sadece kendileriyle ve etrafla başbaşa kaldığı günler yok olduğundan beri trenler romantik, ugruna model yapilan, şarkılar düzülen şeyler değil. kim metro hakkinda, tgv hakkinda bir şarkı yazar ki zaten?
dediğim gibi hayat hızlandıkça, bir yerden bir yere çabucak gittikçe, ve sevdiklerimizle irtibati kesmedikçe hayati yaşamayı unutuyoruz. kendimizi dinlemeyi, uzaktaki dağlara bakmayı bir nevi küçük sunay akınlar olmayı bıraktık. hayat bu kadar hızlı olmamalı, bir yerden bir yere gitmek bu kadar kolay, sevdiğinle iletişime geçmek bu kadar basit olmamalı..
belki o zaman tekrar mutlu oluruz..
