kadının yaratılışının üstünden geçen 3 günden sonra belirtilen bir gerçeği belirtmekle başlayayim yazıya: "kadınlar erkeklerden farklı".. mesela biz erkekler bir kadını gördüğümüzde "aman tanrım, muhteşem bir şey, gözlerimi ayıramiyorum ondan. ve onu istiyorum. allahım onu o kadar çok istiyorum ki şu an onun için ölebilirim.. ondan bir saniye bile ayrı kalmak istemiyorum, her yere onunla gitmek onunla yaşamak istiyorum" diyoruz..
kadınlarsa aynı kelimeleri "ayakkabilar" için kullanıyor..
tüm bunların yanında biz bir kadına düşündüklerimizi söylediğimiz anda inanılmıyor. bunun ajda pekkan'ın genç beyinlere soktuğu "palavra palavra" nosyonu ile alakası olup olmadığına emin değilim ama, allah aşkına eğer biz içinizden birisini beğenirsek, sözlerimize inanın.. hiç değilse gözlerimizdeki ışıltıya bakın önce bi sonrasinda karar verin.. çünkü biz aslinda sizi beğenirken, bazen hiç bir şey beklemiyoruz, bazen sandiginiz kadar hizli gitmiyoruz..
yukarda resmi bulunan sevgili charlotte.. tamam mı prensesim (kelimenin tam anlamıyla) tamam mi sultani yegahim.. bak bruno kardesim de aynı telden girmiş.. üzme bizi.. üzme ruhumuzu..
