10 sene olmus bu sarki cikali, simdi neredeyiz sarki ciktiginda neredeydik diye soruyor insan kendisine.. o lise siralarinda vakitler geçmezken anlamamistik belki hayatlarin nasil geçtiğini, ancak arkadaslar dagildiginda, samimi gülücükler azaldiginda, babamiz kalp krizi geçirdiğinde anlamaya başladık her şeyi..
her geçen insan yeni bir yara açtı kalpte ve her geçen gün o yaraları saracak insanların sayısı azaldi, işte sigara molalarinda konuştuğun adamlar asla yerini tutamadı dersin ortasında kafana buruşturulmuş kağıt atan serserlerinin yerini, ve hiç bir kadının elinin sıcaklığı olmadı "onun" elinin sıcaklığı kadar.. attila ilhan'ın şiirlerindeki pia'yı tanıdık da, en yalnız içilen rakının mezesi oldu anılarımız ve doğduk her bir yeni yılda yeniden, ama hiç bir zaman babamız kadar büyümedik.. kaç kadını aradık sarhoş olduğumuzda, dahası kaçından gelen cevap bizi mutlu etti ki?
hayat bir bir geçerken, aslında geçen bi bok olmadığını, sadece özlemlerin arttığını keşfettiğimizde utandık kendimizden hala mutluluk istediğimizde.. babamızı özlerken bilmem kaç dudağın orospusu bardaklardaki alkolu yudumlarken farkettik ki bildiğimiz tüm hayatlar, asla gerçekleşmeyen hayallerle, asla gerçekleşmeyen ebedilikle dolu..
bugun benim doğum günüm, hem sarhoşum hem özlüyorum.
